Dena da faxismoa justu aurkakoa kenduta. Hain subjektiboa ezen horren aurkakoa semantikoki bakarrik aurki daitekeen. Norbere burua antifaxistatzak duenak badaki antifaxismo hori bere barneko faxismoari aurre egiteko barne-borrokaren azaleratze bat dela
Testosterona gaindosi batekin gisan nabil azkenaldian. Korrika darabilt burua. Gora eta behera. Burua altxa eta gazte-kuadrilla bat udarako prestatzen; arineketan, jogging. Burua bajatu eta Azpeitian ere antxintxika ikuska ditzaket ezagun batzuk lekukoarekin konputagailuko pantailan barna. Burua atzera eta atzokoa oroitzapen: korrika. Korrika gazteak. Polizia militarizatuaren aurretik. Beste behin. Mila bat gazte, dozenaka milatik, “ekintza zuzena” leloa praxis gisa darabiltenak. Artaldea bailitzan UIP lechera-k dira artzain-txakur. Martxa inprobisatu antikapitalista Gran Vían gora doa –daramate-, dena kontrolpean dela dirudien ageriko konfiantza mesfidatiarekin. Pare bat tiro hots eta hasi dira batzuk lasterrez. Beste dozena bat oihu (a, anti, anti-kapitalista / hemen daude antifaxistak / Madril izango da faxismoaren hilobia), txalo (pla, pla, pla, pla, pla, pla, pla, pla, pla) eta akzioa. Ausazko Bankia kutxazain bateko kristalak airean, HyM arropa-dendako poltsa eskuineko eskuan eta ezkerrekoan mugikorreko obturatzailea kristalak erdi-puskaturik dituen polizia-auto bati apuntatzen: gaizki dagoelako baino oso guay-a delako, era berean, filmetan bezala (gizakiak biolentzia dosi jakin bat beharrezkoa izan balu gisan, filmek asebetetzen dutelarik apeta hori). Azpeitiko lagun batekin nago Madrilen eta bada ezpada ere tabernaren batera ihes egitea ebatzi dugu. Madril ilun eta lausoa polizia-indarrek okupaturik baitaukate.
Bi ostikada kontra-hegemoniko, biolentzia subjektiboa (Žižek) / zurra fisiko-psikologikoa eta kalabozoa, biolentzia legitimoa (Weber). Betikoa. Amaitu da kronika.
Eta faxistak edonon –faxista adiera, antifaxistaren antonimo recurrente moduan. Orain dela hilabete batzuk ezagun batek aholkatu zidan arren fascio hitza hogeigarren hamarkadako mugimendu italiar autoritariotik ez estrapolatzeko, analista politiko gisa-. Faxista katalanak –independentistak-. Andaluziako bozetan eurak ere parte-hartu beharko luketela eskatzen, andaluziar alfer madarikatuek euren dirutzak –Kataluniakoak– alperrentzako diru-laguntza moduan xahutzen dituztelako. Faxistak ipar Euskal Herrian. UMPk, PSk eta FNk boza baliodunen ehuneko hirurogeitik gora jaso dutelako bertan.
Faxistak denak. Batik bat betaurreko beltzak (esan beharra nuen). Dena da faxismoa justu aurkakoa kenduta. Estrukturala da faxismoa. Definitu ezina, beste abstrakzio lauso bat; bruma. Hain zehaztugabea ezen inork ez dakiela jadanik zer den. Txarra da faxismoa; gaizkia; subjektiboa, beraz. Hain subjektiboa ezen horren aurkakoa semantikoki bakarrik aurki daitekeen. Faxismoaren aurkakoa antifaxismoa da. Norbere burua antifaxistatzak duenak badaki antifaxismo hori bere barneko faxismoari aurre egiteko barne-borrokaren azaleratze bat dela. Feminismoarekin, anti-arrazakeriarekin, anti-kapitalismoarekin etab. Jazotzen den moduan. Feminista naiz nire barruko matxismoa erauzteko jokabide moduan, aitortzen dudalarik, inplizituki bada ere, existitzen dela matxismo estruktural bat nigan.
Psikoanalisiaren oinarrizko aplikazio labur bat izan zitekeen aurrekoa, edota gero eta nabariagoa den nihilismo baten zantzua. Ausazko ezezagun batek dio: bost kontraesan baino gutxiago dogmatismoa da.